Kort verslag, maar veel foto's!
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Tim
14 Mei 2014 | China, Zhengzhou
Ik was eigenlijk niet van plan een verslag te schrijven, maar zet er toch gauw wat op. Morgen vertrekken we nl. om 7.00 uur naar de Shaolintempel.
Gisterochtend hebben we het certificaat gekregen bij Civil Affairs. Het is officieel, Tim is onze zoon!
Daarna zijn we naar de notaris gegaan. Dezelfde als bij Ben 2 jaar geleden. 'Gezellige' drukte aldaar, handtekeningen gezet en op de foto gegaan. Ben vond het helemaal niks en baalde flink.
Na de notaris waren wij de rest van de dag vrij. Erwin en Sarah gingen 's middags naar de politie en de vindplaats van Julian. Dat is altijd een emotioneel onderdeel van de reis. Wij slaan die stap deze keer over, omdat dat helaas niet in ons drukke schema past. Het is te ver weg.
Vandaag zijn we op tijd vertrokken naar Kaifeng. De stad waar Tim een groot deel van zijn nog korte bestaan doorbracht in het Kaifeng Welfare institute aan de rand van de stad. Maar eerst langs de politie in het oude centrum voor de aanvraag van Tims paspoort. Eigenlijk was het meer een soort burgerzaken, uitgevoerd door politiemensen. Pasfoto's van Tim laten maken en de aanvraag ingediend.
De dame die Tim naar ons gebracht had in Zhengzhou was er ook. Dit was voor ons heel spannend, omdat Tim haar direct bij binnenkomst opmerkte. Hij liep op haar af en stak zijn armen naar haar uit terwijl zij met Tao Qi stond te praten, maar ze reageerde niet. Wij denken dat ze dat bewust deed, om het voor hem niet verwarrend te maken. Je zag hem denken... hij draaide zich om en zonder te huilen liep hij met gestrekte armen naar ons toe!
Dit was een heel belangrijk moment, een soort erkenning van het kleine stukje wat we nu reeds van zijn leven mogen uitmaken.
We besloten dat het in orde zou zijn om hem mee naar binnen te nemen als we bij het weeshuis zouden aankomen.
Op naar het weeshuis. Wat een net complex! Het is een verzameling (nieuwe) gebouwen, waar zorgbehoevend oud en jong naast elkaar leeft. Het complex is omgeven door mooie tuinen, met voor de ingang van het weeshuis een heel mooie speeltuin met klimrekken, zandbak en glijbanen.
We werden opgevangen door de dienstdoende manager(s). We werden warm onthaalt en na wat foto's bij de ingang gingen we naar de 2e etage kwamen we uit in een lange gang. Boven de deur hingen bordjes met nummers en chinese karakters.
Tim had in kamer 3 verbleven. Ze noemden dat 'families', omdat elke kamer uit een vaste groep kinderen en verzorgers bestond. De bedden stonden aan de rand van de kamer en middenin kon gespeeld worden. Links in de hoek stond zijn oude bedje.
We hadden tijd om vragen te stellen terwijl Tao Qi de donatie in orde maakte. Tim zag zijn oude vriendje weer, maar wilde niet direct contact. Hij reageerde ook niet enthousiast op de zeer vrolijke en vriendelijke verzorgsters. De hechting met ons was reeds begonnen!
Vervolgens bezochten we nog een andere groep voordat we weer naar buiten gingen om Tim en Ben in de speeltuin te laten spelen. Wij hadden frisse lucht nodig. Het was nl. best emotioneel om daar te staan, tussen zoveel andere kinderen die allemaal nog een papa en mama zochten.
Wederom op de foto en toen was het echt tijd om te vertrekken.
Voordat we naar Zhengzhou zouden rijden eerst even lunchen. We kregen van Tao Qi een typisch Kaifengse gerecht genaamd Xiao Long Bao voorgeschoteld (kleine gestoomde dumplings met vlees en een soort soepvocht er in, geserveerd in manden). Best lekker, maar na een paar exemplaren hadden we eigenlijk wel genoeg op. De rest ging in bakjes met de chauffeur mee ;-)
Thuisgekomen Tim op bed gelegd en een dutje gedaan voordat ik met Tom boodschappen ging doen voor de lunch morgen.
Met Ben en Tim gaat het steeds beter, maar we krijgen het nog wel druk met die twee. Ben staat voortaan op een gedeelde eerste plaats in ons gezin en dat zint hem nog niet echt. Logisch natuurlijk.
En Tim is een klein duveltje, vooral als het op eten aan komt. Die vingertjes grijpen naar alles wat er voor hem ligt en kan hij er niet bij, dan kruipt hij net zo makkelijk uit zijn kinderstoel zo de tafel op.
Als we proberen boos te zijn als hij stout is, lacht hij vrolijk naar ons. Daar sta je dan... Superleuke uitdaging!!!
... dit is eigenlijk helemaal niet meer zo'n kort verslag geworden... ;-)
Gisterochtend hebben we het certificaat gekregen bij Civil Affairs. Het is officieel, Tim is onze zoon!
Daarna zijn we naar de notaris gegaan. Dezelfde als bij Ben 2 jaar geleden. 'Gezellige' drukte aldaar, handtekeningen gezet en op de foto gegaan. Ben vond het helemaal niks en baalde flink.
Na de notaris waren wij de rest van de dag vrij. Erwin en Sarah gingen 's middags naar de politie en de vindplaats van Julian. Dat is altijd een emotioneel onderdeel van de reis. Wij slaan die stap deze keer over, omdat dat helaas niet in ons drukke schema past. Het is te ver weg.
Vandaag zijn we op tijd vertrokken naar Kaifeng. De stad waar Tim een groot deel van zijn nog korte bestaan doorbracht in het Kaifeng Welfare institute aan de rand van de stad. Maar eerst langs de politie in het oude centrum voor de aanvraag van Tims paspoort. Eigenlijk was het meer een soort burgerzaken, uitgevoerd door politiemensen. Pasfoto's van Tim laten maken en de aanvraag ingediend.
De dame die Tim naar ons gebracht had in Zhengzhou was er ook. Dit was voor ons heel spannend, omdat Tim haar direct bij binnenkomst opmerkte. Hij liep op haar af en stak zijn armen naar haar uit terwijl zij met Tao Qi stond te praten, maar ze reageerde niet. Wij denken dat ze dat bewust deed, om het voor hem niet verwarrend te maken. Je zag hem denken... hij draaide zich om en zonder te huilen liep hij met gestrekte armen naar ons toe!
Dit was een heel belangrijk moment, een soort erkenning van het kleine stukje wat we nu reeds van zijn leven mogen uitmaken.
We besloten dat het in orde zou zijn om hem mee naar binnen te nemen als we bij het weeshuis zouden aankomen.
Op naar het weeshuis. Wat een net complex! Het is een verzameling (nieuwe) gebouwen, waar zorgbehoevend oud en jong naast elkaar leeft. Het complex is omgeven door mooie tuinen, met voor de ingang van het weeshuis een heel mooie speeltuin met klimrekken, zandbak en glijbanen.
We werden opgevangen door de dienstdoende manager(s). We werden warm onthaalt en na wat foto's bij de ingang gingen we naar de 2e etage kwamen we uit in een lange gang. Boven de deur hingen bordjes met nummers en chinese karakters.
Tim had in kamer 3 verbleven. Ze noemden dat 'families', omdat elke kamer uit een vaste groep kinderen en verzorgers bestond. De bedden stonden aan de rand van de kamer en middenin kon gespeeld worden. Links in de hoek stond zijn oude bedje.
We hadden tijd om vragen te stellen terwijl Tao Qi de donatie in orde maakte. Tim zag zijn oude vriendje weer, maar wilde niet direct contact. Hij reageerde ook niet enthousiast op de zeer vrolijke en vriendelijke verzorgsters. De hechting met ons was reeds begonnen!
Vervolgens bezochten we nog een andere groep voordat we weer naar buiten gingen om Tim en Ben in de speeltuin te laten spelen. Wij hadden frisse lucht nodig. Het was nl. best emotioneel om daar te staan, tussen zoveel andere kinderen die allemaal nog een papa en mama zochten.
Wederom op de foto en toen was het echt tijd om te vertrekken.
Voordat we naar Zhengzhou zouden rijden eerst even lunchen. We kregen van Tao Qi een typisch Kaifengse gerecht genaamd Xiao Long Bao voorgeschoteld (kleine gestoomde dumplings met vlees en een soort soepvocht er in, geserveerd in manden). Best lekker, maar na een paar exemplaren hadden we eigenlijk wel genoeg op. De rest ging in bakjes met de chauffeur mee ;-)
Thuisgekomen Tim op bed gelegd en een dutje gedaan voordat ik met Tom boodschappen ging doen voor de lunch morgen.
Met Ben en Tim gaat het steeds beter, maar we krijgen het nog wel druk met die twee. Ben staat voortaan op een gedeelde eerste plaats in ons gezin en dat zint hem nog niet echt. Logisch natuurlijk.
En Tim is een klein duveltje, vooral als het op eten aan komt. Die vingertjes grijpen naar alles wat er voor hem ligt en kan hij er niet bij, dan kruipt hij net zo makkelijk uit zijn kinderstoel zo de tafel op.
Als we proberen boos te zijn als hij stout is, lacht hij vrolijk naar ons. Daar sta je dan... Superleuke uitdaging!!!
... dit is eigenlijk helemaal niet meer zo'n kort verslag geworden... ;-)
-
14 Mei 2014 - 18:43
Sandra:
Wat een mooi gezinnetje! Zo te lezen wennen jullie al snel aan elkaar. Leuk al die foto's! -
14 Mei 2014 - 18:55
Richard:
Super verhaal weer! En met die uitdaging komt het wel goed!
Toppers! -
14 Mei 2014 - 19:27
Marjolein Welvaarts:
Zo, nu is het echt definitief!!! TIM IS JULLIE ZOON EN BROER VAN BEN!!!
Supergefeliciteerd!
Geweldig verhaal, gaat allemaal zeker goed komen. Geniet er lekker van.
En ook supergeweldige foto's zeg van knappe jongens!
Groetjes
xxx
-
14 Mei 2014 - 19:32
Arnoud:
Gefeliciteerd! En nou genieten! -
14 Mei 2014 - 21:47
Marcel,Sabine,Noa & Tino:
Hallo familie van 4!
Gefeliciteerd!! Het is officieel!!!
Lekker genieten en nog een fijn verblijf!
Leuke foto's, lekker veel.
Groetjes M,S,N & T. -
14 Mei 2014 - 21:59
Mariëlle:
Geweldige foto's.Mooi om te zien hoe snel jullie aan elkaar lijken te wennen.
Komt helemaal goed met pa,ma en de twee knullen! Dikke knuf xxx -
15 Mei 2014 - 01:17
Jef En Colet:
Mooi hoor Mars, dit is genieten voor jullie nu en straks thuis. Heel veel geluk voor jullie gezinnetje en uiteraard de wederzijdse opa's en oma's. -
15 Mei 2014 - 10:08
Jolanda:
Dat het emotioneel was in het tehuis kan ik me wel voorstellen. Het zien van de foto's en jouw woorden, Marcel, raakte mij. Je zou ze allemaal wel mee willen nemen en een liefdevol thuis willen geven. Mooi dat jullie dat voor 2 van die schatjes doen. -
15 Mei 2014 - 10:12
Jolanda:
En met die uitdaging komt het wel goed. Is er meteen wat meer evenwicht bij opa en oma Ossenblok ;-). Wordt een gezellige drukte!
liefs van deze kant van de wereld -
15 Mei 2014 - 10:12
Jolanda:
En met die uitdaging komt het wel goed. Is er meteen wat meer evenwicht bij opa en oma Ossenblok ;-). Wordt een gezellige drukte!
liefs van deze kant van de wereld -
15 Mei 2014 - 10:43
Annemieke:
wat een emoties voor jullie! prachtig om te zien! bewondering voor jullie! -
15 Mei 2014 - 11:22
Jan En Toos:
Lief en geniet ervan -
15 Mei 2014 - 22:39
Nicole:
Hoi Fam. Ossenblok :)
Wat fijn om te lezen dat het al zo goed gaat met jullie nu complete gezinnetje. Ik vind het ook wederom geweldig dat jullie ons deel laten nemen aan deze fantastische ervaring.
Voor nu veel geluk en geniet ervan
Veel liefs
Fam. Cheung
en een extra pootje van myca -
16 Mei 2014 - 07:37
Francis Owelle:
Gefeliciteerd!! Prachtige foto's, het geluk straalt eraf! -
17 Mei 2014 - 11:33
Fam. Blesgraaf:
Geweldig dat jullie het tehuis mochten bezoeken en foto's mochten maken. Erg emotioneel.
Veel liefs van Sun, Madelief, Walter en Jacqueline -
17 Mei 2014 - 21:46
Chris Hissink :
Wat een mooi verhaal en een leuk jong gezinnetje prachtig gefeliciteerd
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
