De Ossies in Beijing!
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Tim
19 Mei 2014 | China, Peking
Het is alweer een paar dagen geleden dat ik een verslag heb geplaatst. Het zijn nl. drukke (en vermoeiende) dagen geweest.
Donderdag stond voor Erwin en Sarah het bezoek aan het weeshuis van hun zoon op de agenda. Omdat dit op de weg naar de Shaolintempel ligt (dé Shaolintempel? ja, dé Shaolintempel), gingen we met de hele groep op pad. Vroeg vertrokken, 7 uur, ontbijt in de bus.
Omdat het net zoals voor ons ook voor Sarah en Erwin een indrukwekkende en emotionele ontmoeting zou worden, was het natuurlijk van zelfsprekend dat wij ons even afzijdig zouden houden zodra we aankwamen bij het tehuis. De speeltuin van het complex was de ideale plek om dat te doen.
We werden weer bevraagd door nieuwsgierige voorbijgangers over onze jongens. Iedereen is heel vriendelijk, maar zodra ze in de gaten hebben dat je kindjes iets 'mankeert' reageren ze zeer bezorgd. Een ander stel werd ooit eens gevraagd of ze niet een gezond kindje wilden meenemen, er waren er immers zoveel. Voor ons zijn Ben en Tim natuurlijk helemaal compleet, maar ze kunnen dat moeilijk begrijpen heb ik zo'n vermoeden. Ach ja, laat maar gaan.
Na ong. 3 kwartier kwamen Sarah en Erwin met hun twee zoontjes naar buiten en gingen we weer op pad. Nog een klein uurtje rijden naar de tempel. Dit was dezelfde weg (een deel althans) als we twee jaar eerder gebruikt hadden om naar het tehuis van Ben te rijden, maar we herkenden nagenoeg niks terug. Net zoals in Zhengzhou werd ook hier overal gebouwd aan nieuwe dorpen, steden, bruggen en snelwegen.
In de buurt van de tempel doemden de eerste kungfuscholen al op. Het waren een soort campus, zoals je bij universiteiten ziet. In een dorp net voor de tempel telden we er al drie. Op de terreinen voor de gebouwen werd in enorme, in uniform geklede groepen geoefend of gemarcheerd. Het zag er erg indrukwekkend uit.
Eenmaal aangekomen werd het weer een soort attractie. Het begon al met 'Busses park here'. En dat waren er nogal wat. Buggy’s er uit, allemaal een plasje doen, kaartjes kopen en we konden naar binnen. Prachtig aangelegde tuinen en allerlei gebouwen voor de Shaolinstudenten die ook hier in grote groepen te zien waren. Met een open busje reden we het terrein verder op. Het was een vallei met tussen de bomen verscholen tempels en gebouwen. Na 10 minuten werden we afgezet bij de begraafplaats van de Shaolinmeesters, zeer indrukwekkend.
Het was een stukje lopen naar de daadwerkelijke tempel. De niet opvallende tempel zag er uit zoals vele tempels en paleizen hier, een redelijk klein gebouw met trap, met daarachter allerlei vertrekken voor de Shaolin. Overal zit symboliek in en staat ergens voor, van tegels tot pilaren en uiteraard de vele beelden. Stiekem een fotootje geschoten van de binnenzijde van één van de gebouwen, net voordat ik door een op Boeddha lijkende monnik werd gewezen op het 'no pictue'-beleid (tikfout is expres).
Na een lunchpauze nog snel een gebouw bezocht, want we moesten weer verder. Er stond nog één afspraak op de agenda, de notaris voor het ophalen en nakijken van de gelegaliseerde certificaten (o.a. adoptie- en geboortecertificaat). Die avond nog uit eten. En na het eten nog inpakken, want de volgende dag zouden we naar Beijing vliegen.
Je kunt je voorstellen dat we bekaf waren naar deze overvolle dag. Maar gelukkig konden we de volgende morgen uitslapen.
Vrijdag redelijk op tijd ontbeten en onze spullen afgegeven aan de bellboys en uitgecheckt. Zoals alles hier was ook dit een hectische bedoeling. Maar uiteindelijk toch gelukt. Nog even langs het politiebureau om de paspoorten op te halen, voordat we naar het vliegveld zouden gaan. Dat was nog even spannend, want het was niet zeker of ze op tijd klaar zouden zijn. Na 30 minuten kwam Tao Qi zwaaiend met de paspoorten in haar hand het gebouw uit lopen.
Op het vliegveld afscheid genomen van een zeer geëmotioneerde Tao Qi. Ze heeft in een paar dagen tijd zoveel voor ons gedaan en volgens mij waren we in haar ogen haar kinderen waar ze voor moest zorgen die week. En dat heeft ze geweldig gedaan!
Nog even noodles(soep) op en daarna 'Beijing, here we come...again!'.
Ben heeft net als de vlucht vanaf Beijing ook tijdens deze vlucht naar Beijing niets gezien, want hij lag heerlijk te snurken. Tim deed het ook super op de eerste vlucht van zijn leven!
Chris stond ons in Beijing al op te wachten. We moesten nog 30-45 minuten rijden voordat we bij het Inner Mongolia Grand Hotel zouden arriveren.
Zeer net hotel. Prima kamers. Ligt iets minder gunstig t.o.v. het centrum dan het Peace Novotel van 2 jaar terug, maar er is in de buurt net zo veel, zo niet meer, te beleven.
Buffet in het hotel was ons te duur dus gauw even op pad naar de McDonald’s terwijl Janneke op de kamer wat roomservice voor de kinderen bestelde.
Op de gang kwamen we Saskia en Bouke tegen die een week eerder dan wij naar China gegaan waren. Leuk hoor, al die kleine kids rennend door de gang van het hotel.
Zaterdag was een rustdag. Lekker uitslapen en flink ontbijten. Tom nam ons daarna mee naar de Wangfujing-straat. De Kalverstraat van Beijing. Janneke en Jan hebben een lekkere koffie op bij de Starbucks en daarna wat boodschappen gedaan. 's Middags helemaal niks gedaan, lekker chillen op de kamer, bijkomen van de eerste week.
Chris nam ons mee naar een leuk restaurant, met wederom prima eten. Inmiddels was de familie Staadegaard ook gearriveerd. Pieter en Dimphie's (schoon)zus Daphne at nog mee. Ze zou die nacht naar Nederland vertrekken, op weg naar haar drie kinderen.
Het was ineens een stuk drukker qua kinderen. 8 stuks in totaal, variërend in de leeftijd van 20 maanden tot 6 jaar. Gezellige boel :-)
Vandaag begon vroeg, Tim vond het om 5.45 tijd voor zijn fles en Ben wilde er ook uit. Voordat Tim weer ging slapen, was Ben al helemaal klaar voor een nieuwe dag. Oei, dat deed een beetje pijn. Kort nachtje.
Janneke nam de uitdaging op zich om de knullen te vermaken, terwijl ik nog gauw een oogje dicht kon doen.
Na het verzamelen van de juiste originelen en kopieën voor de visumaanvraag voor Tim waren we wederom de rest van de dag vrij. Janneke en Jan waren met de kids naar het centrum gelopen, voor wat shopopdrachtjes. Maar koffie en een ijsje werden natuurlijk niet overgeslagen. Vanmiddag zijn Jan, ik, Ben, Tim en Tom naar de Panjiayuan-antiekmarkt gegaan. 50% antiek, 50% namaak. Je wist alleen niet wat echt en wat nep was. Op drukke dagen wordt deze markt door ong. 70.000 mensen bezocht. Erg indrukwekkend. Leuk om hier weer terug te zijn. Ik heb op dezelfde plek als twee jaar terug voor Ben een stempel (staafje van zeepsteen o.i.d.) met Tim's naam in Chinese tekens er op gekocht en een stempelkussen in stenen schaaltje.
Ben had het niet zo naar zijn zin, hing heel de tijd aan me, maar bleek later gewoon heel moe te zijn. Het was er ook erg druk en warm. We hadden ze beter in het hotel kunnen laten, maar we gunden Janneke ook haar rustmomentje. Vanavond weer uit eten geweest. Tim was deze keer degene die kuren had. Wilde lopen als hij moest zitten, wilde niet eten, maar had wel honger en zat weer aan alles wat los en vast zat. Paar keer met Tim een stukje gaan lopen om hem te bedaren.
We merken dat de reis en de drukke dagen hun tol beginnen te eisen. We herkennen dit van de vorige keer, maar nu zijn er 2 knullen die om aandacht vragen. Beide heren kunnen óf heel gezellig samen spelen, óf heel jaloers naar elkaar onze aandacht opeisen. Tim door flink te huilen als het hem niet zint, en Ben door te mokken, of constant te 'vragen' om aandacht. Maar fijn dat we vanaf nu een relatief rustige week tegemoet gaan, met voldoende momenten om lekker niks te doen en met elkaar te spelen en knuffelen.
Tim trekt steeds meer naar ons toe. Hij kan heerlijk lachen, maar is ook steeds vrijer om zijn willetje door te drijven. We moeten nu al een beetje streng zijn af en toe, maar dat is niet niks, met zo'n klein lief hummeltje. Ons heen en weer bewegende vinger en 'Nee' begint hij ook goed te snappen. Dat scheelt al een heel stuk, maar een deugniet blijft het.
Hij wijst al naar zijn borst als we vragen 'Wie is Tim?' en weet heel goed wie mama en wawa is. Ben en opa kan hij ook al aanwijzen als we het vragen. Opa is heel trots als hij Tim 'Opa' hoort zeggen. Tim rent lekker achter Ben aan en vindt opa ook geweldig. Die rennen met z'n drieën af en toe door de gang van het hotel.
Ben is zoals eerder gezegd een beetje jaloers, heel veel soms, maar blijft een hele lieve grote broer voor Tim, ook al wil hij dat zelf niet toegeven. Ben kan in de kamer heerlijk spelen, in een speciaal voor/door hem gecreëerd hoekje. Als we iets kwijt zijn, hebben we het zo gevonden. Het ligt dan nl. in dat hoekje.
Life is good!
Groetjes Marcel, Janneke, Jan, Ben en Tim.
P.S. Foto's staan niet in de juiste volgorde. Uploaden lukte 2 dagen niet, dus ben blij dat ze er in ieder geval op staan :-)
Donderdag stond voor Erwin en Sarah het bezoek aan het weeshuis van hun zoon op de agenda. Omdat dit op de weg naar de Shaolintempel ligt (dé Shaolintempel? ja, dé Shaolintempel), gingen we met de hele groep op pad. Vroeg vertrokken, 7 uur, ontbijt in de bus.
Omdat het net zoals voor ons ook voor Sarah en Erwin een indrukwekkende en emotionele ontmoeting zou worden, was het natuurlijk van zelfsprekend dat wij ons even afzijdig zouden houden zodra we aankwamen bij het tehuis. De speeltuin van het complex was de ideale plek om dat te doen.
We werden weer bevraagd door nieuwsgierige voorbijgangers over onze jongens. Iedereen is heel vriendelijk, maar zodra ze in de gaten hebben dat je kindjes iets 'mankeert' reageren ze zeer bezorgd. Een ander stel werd ooit eens gevraagd of ze niet een gezond kindje wilden meenemen, er waren er immers zoveel. Voor ons zijn Ben en Tim natuurlijk helemaal compleet, maar ze kunnen dat moeilijk begrijpen heb ik zo'n vermoeden. Ach ja, laat maar gaan.
Na ong. 3 kwartier kwamen Sarah en Erwin met hun twee zoontjes naar buiten en gingen we weer op pad. Nog een klein uurtje rijden naar de tempel. Dit was dezelfde weg (een deel althans) als we twee jaar eerder gebruikt hadden om naar het tehuis van Ben te rijden, maar we herkenden nagenoeg niks terug. Net zoals in Zhengzhou werd ook hier overal gebouwd aan nieuwe dorpen, steden, bruggen en snelwegen.
In de buurt van de tempel doemden de eerste kungfuscholen al op. Het waren een soort campus, zoals je bij universiteiten ziet. In een dorp net voor de tempel telden we er al drie. Op de terreinen voor de gebouwen werd in enorme, in uniform geklede groepen geoefend of gemarcheerd. Het zag er erg indrukwekkend uit.
Eenmaal aangekomen werd het weer een soort attractie. Het begon al met 'Busses park here'. En dat waren er nogal wat. Buggy’s er uit, allemaal een plasje doen, kaartjes kopen en we konden naar binnen. Prachtig aangelegde tuinen en allerlei gebouwen voor de Shaolinstudenten die ook hier in grote groepen te zien waren. Met een open busje reden we het terrein verder op. Het was een vallei met tussen de bomen verscholen tempels en gebouwen. Na 10 minuten werden we afgezet bij de begraafplaats van de Shaolinmeesters, zeer indrukwekkend.
Het was een stukje lopen naar de daadwerkelijke tempel. De niet opvallende tempel zag er uit zoals vele tempels en paleizen hier, een redelijk klein gebouw met trap, met daarachter allerlei vertrekken voor de Shaolin. Overal zit symboliek in en staat ergens voor, van tegels tot pilaren en uiteraard de vele beelden. Stiekem een fotootje geschoten van de binnenzijde van één van de gebouwen, net voordat ik door een op Boeddha lijkende monnik werd gewezen op het 'no pictue'-beleid (tikfout is expres).
Na een lunchpauze nog snel een gebouw bezocht, want we moesten weer verder. Er stond nog één afspraak op de agenda, de notaris voor het ophalen en nakijken van de gelegaliseerde certificaten (o.a. adoptie- en geboortecertificaat). Die avond nog uit eten. En na het eten nog inpakken, want de volgende dag zouden we naar Beijing vliegen.
Je kunt je voorstellen dat we bekaf waren naar deze overvolle dag. Maar gelukkig konden we de volgende morgen uitslapen.
Vrijdag redelijk op tijd ontbeten en onze spullen afgegeven aan de bellboys en uitgecheckt. Zoals alles hier was ook dit een hectische bedoeling. Maar uiteindelijk toch gelukt. Nog even langs het politiebureau om de paspoorten op te halen, voordat we naar het vliegveld zouden gaan. Dat was nog even spannend, want het was niet zeker of ze op tijd klaar zouden zijn. Na 30 minuten kwam Tao Qi zwaaiend met de paspoorten in haar hand het gebouw uit lopen.
Op het vliegveld afscheid genomen van een zeer geëmotioneerde Tao Qi. Ze heeft in een paar dagen tijd zoveel voor ons gedaan en volgens mij waren we in haar ogen haar kinderen waar ze voor moest zorgen die week. En dat heeft ze geweldig gedaan!
Nog even noodles(soep) op en daarna 'Beijing, here we come...again!'.
Ben heeft net als de vlucht vanaf Beijing ook tijdens deze vlucht naar Beijing niets gezien, want hij lag heerlijk te snurken. Tim deed het ook super op de eerste vlucht van zijn leven!
Chris stond ons in Beijing al op te wachten. We moesten nog 30-45 minuten rijden voordat we bij het Inner Mongolia Grand Hotel zouden arriveren.
Zeer net hotel. Prima kamers. Ligt iets minder gunstig t.o.v. het centrum dan het Peace Novotel van 2 jaar terug, maar er is in de buurt net zo veel, zo niet meer, te beleven.
Buffet in het hotel was ons te duur dus gauw even op pad naar de McDonald’s terwijl Janneke op de kamer wat roomservice voor de kinderen bestelde.
Op de gang kwamen we Saskia en Bouke tegen die een week eerder dan wij naar China gegaan waren. Leuk hoor, al die kleine kids rennend door de gang van het hotel.
Zaterdag was een rustdag. Lekker uitslapen en flink ontbijten. Tom nam ons daarna mee naar de Wangfujing-straat. De Kalverstraat van Beijing. Janneke en Jan hebben een lekkere koffie op bij de Starbucks en daarna wat boodschappen gedaan. 's Middags helemaal niks gedaan, lekker chillen op de kamer, bijkomen van de eerste week.
Chris nam ons mee naar een leuk restaurant, met wederom prima eten. Inmiddels was de familie Staadegaard ook gearriveerd. Pieter en Dimphie's (schoon)zus Daphne at nog mee. Ze zou die nacht naar Nederland vertrekken, op weg naar haar drie kinderen.
Het was ineens een stuk drukker qua kinderen. 8 stuks in totaal, variërend in de leeftijd van 20 maanden tot 6 jaar. Gezellige boel :-)
Vandaag begon vroeg, Tim vond het om 5.45 tijd voor zijn fles en Ben wilde er ook uit. Voordat Tim weer ging slapen, was Ben al helemaal klaar voor een nieuwe dag. Oei, dat deed een beetje pijn. Kort nachtje.
Janneke nam de uitdaging op zich om de knullen te vermaken, terwijl ik nog gauw een oogje dicht kon doen.
Na het verzamelen van de juiste originelen en kopieën voor de visumaanvraag voor Tim waren we wederom de rest van de dag vrij. Janneke en Jan waren met de kids naar het centrum gelopen, voor wat shopopdrachtjes. Maar koffie en een ijsje werden natuurlijk niet overgeslagen. Vanmiddag zijn Jan, ik, Ben, Tim en Tom naar de Panjiayuan-antiekmarkt gegaan. 50% antiek, 50% namaak. Je wist alleen niet wat echt en wat nep was. Op drukke dagen wordt deze markt door ong. 70.000 mensen bezocht. Erg indrukwekkend. Leuk om hier weer terug te zijn. Ik heb op dezelfde plek als twee jaar terug voor Ben een stempel (staafje van zeepsteen o.i.d.) met Tim's naam in Chinese tekens er op gekocht en een stempelkussen in stenen schaaltje.
Ben had het niet zo naar zijn zin, hing heel de tijd aan me, maar bleek later gewoon heel moe te zijn. Het was er ook erg druk en warm. We hadden ze beter in het hotel kunnen laten, maar we gunden Janneke ook haar rustmomentje. Vanavond weer uit eten geweest. Tim was deze keer degene die kuren had. Wilde lopen als hij moest zitten, wilde niet eten, maar had wel honger en zat weer aan alles wat los en vast zat. Paar keer met Tim een stukje gaan lopen om hem te bedaren.
We merken dat de reis en de drukke dagen hun tol beginnen te eisen. We herkennen dit van de vorige keer, maar nu zijn er 2 knullen die om aandacht vragen. Beide heren kunnen óf heel gezellig samen spelen, óf heel jaloers naar elkaar onze aandacht opeisen. Tim door flink te huilen als het hem niet zint, en Ben door te mokken, of constant te 'vragen' om aandacht. Maar fijn dat we vanaf nu een relatief rustige week tegemoet gaan, met voldoende momenten om lekker niks te doen en met elkaar te spelen en knuffelen.
Tim trekt steeds meer naar ons toe. Hij kan heerlijk lachen, maar is ook steeds vrijer om zijn willetje door te drijven. We moeten nu al een beetje streng zijn af en toe, maar dat is niet niks, met zo'n klein lief hummeltje. Ons heen en weer bewegende vinger en 'Nee' begint hij ook goed te snappen. Dat scheelt al een heel stuk, maar een deugniet blijft het.
Hij wijst al naar zijn borst als we vragen 'Wie is Tim?' en weet heel goed wie mama en wawa is. Ben en opa kan hij ook al aanwijzen als we het vragen. Opa is heel trots als hij Tim 'Opa' hoort zeggen. Tim rent lekker achter Ben aan en vindt opa ook geweldig. Die rennen met z'n drieën af en toe door de gang van het hotel.
Ben is zoals eerder gezegd een beetje jaloers, heel veel soms, maar blijft een hele lieve grote broer voor Tim, ook al wil hij dat zelf niet toegeven. Ben kan in de kamer heerlijk spelen, in een speciaal voor/door hem gecreëerd hoekje. Als we iets kwijt zijn, hebben we het zo gevonden. Het ligt dan nl. in dat hoekje.
Life is good!
Groetjes Marcel, Janneke, Jan, Ben en Tim.
P.S. Foto's staan niet in de juiste volgorde. Uploaden lukte 2 dagen niet, dus ben blij dat ze er in ieder geval op staan :-)
-
19 Mei 2014 - 07:01
Marianne:
Hoi,
Oh wat fijn om weer te lezen dat het allemaal zo goed gaat.
Hier gaan we aftellen hoor. We zijn over de helft.....
Liefs, oma Mar -
19 Mei 2014 - 07:19
Jef En Colet :
Geweldig om te zien/horen dat alles zo goed gaat. Super ook dat filmpje waarop Tim voor het eerst opa zegt. Groetjes aan alle Van Gerfjes en Ossies. -
19 Mei 2014 - 07:26
Richard :
Trots!
Wat een mooi verhaal weer van one happy family! -
19 Mei 2014 - 08:19
Arthur:
Wat een drukte, maar wel een hele mooie drukte! Geniet er van met jullie allen. Groeten, Arthur en familie -
19 Mei 2014 - 08:43
Mariëlle:
Druk Druk Druk dus..... Geniet nog heel even daar maar dan zsm naar huis als compleet gezinnetje! Dan thuis wennen aan elkaar en Tim aan zijn nieuwe "thuis"! Maar gaat allemaal goed komen...We zien elkaar dan snel wel weer een keer! Life is good! LIVE LAUGH LOVE! -
19 Mei 2014 - 09:11
M,S,N,T:
Hey luitjes,
Wat fijn om te lezen dat het goed gaat!!
Haha, lekker druk hè 2?! Maar o,zo gezellig.
Wij moesten er ook best aan wennen hoor :)
Doen jullie de groeten aan Chris?
Groetjes Marcel,Sabine,Noa & Tino. -
19 Mei 2014 - 16:07
Bert En Dir:
Hoi ,geweldig om te lezen dat alles weer zo voorspoedig verloopt.uiteraard zal het wel wat vermoeiender zijn maar dat komt allemaal wel weer goed als jullie straks weer je normale ritme hebben.je bent natuurlijk wel al die tijd verwent geweest met Ben.allee, de tijd dat jullie terug komen komt steeds dichterbij en we zijn verschrikkelijk benieuwd of Tim ook in Nederland allerlei kattekwaad gaat uithalen [en dan kan Ben natuurlijk niet achterblijven].we zullen het wel meemaken [het zal wel meevallen] .nog een weekje en dan kunnen we jullie weer in onze armen sluiten.geniet nog van al wat jullie in China gaan beleven en als het kan zo gauw mogelijk weer skypen.groet van Opa Bert en Oma Dir. -
19 Mei 2014 - 18:37
Harm En Joyce:
Hoi hoi! Leuk om te lezen dat het goed met jullie gaat! Erg spannend allemaal, maar zo te zien gaat het helemaal goed komen! Tot snel en geniet nog even lekker daar ... Liefs en groetjes Harm en Joyce -
19 Mei 2014 - 20:36
Fam. Blesgraaf:
O, wat een leuk verslag weer. Jullie maken zoveel mee! Leuk dat jullie ook nog wat herkennen van twee jaar geleden, dan kunnen wij ook nog beetje meegenieten ;) Wij zouden zo graag daar ook willen zijn. Geniet nog even van het mooie land... en van jullie mannetjes.
Groetjes van Sun, Madelief, Walter en Jacqueline
Ps. Doe Chris de groeten. -
20 Mei 2014 - 08:53
Marjolein:
Hoi ossies, mooie foto's en verslag
Een mooi gezinnetje zijn jullie samen en ome Jan straalt op elke foto. Geniet er samen van.
Groetjes marjolein -
23 Mei 2014 - 18:54
Marjolein Welvaarts:
Geweldig verhaal en foto's zeg! Echt een knap en compleet gezin zijn jullie nu!
Lekker van genieten!
Goede vlucht naar huis toegewenst!
Groetjes van ons allen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
